Njihova veličina kreće se od sitnih čestica do komada promjera od osam metara i zapravo su masa prljavih snježnih gruda koje se kreću oko planeta.
Tri su glavna prstena koja dosežu promjer od 270 000 km a debljina im je samo 30 metara.
S vremanom se taj oblak čestica koje se sudaraju oblikovao u plosnatu ravninu koja čini prsten.
Osamdesetih godina dvadesetog stoljeća sateliti Voyager 1 i 2 otkrili su radijalne “žbice” koje su se pojavljivale i nestajale na prstenovima. Smatra se da magnetsko polje Saturna puni čestice prašine statičkim elektricitetom, zbog čega dolazi do povremenog dizanja rojeva sićušnih čestica prašine koji stvaraju efekt “žbica”.
